ملاقات مجوسیان یا ستاره شناسان از عیسای نوزاد در انجیل متی ۲:۱-۱۱ نقل شده است. مجوسیان از تحقیقات خود دربارۀ ستاره متوجه شده بودند که این ستارۀ درخشان در آسمان سرزمین یهودیه در میان قوم اسرائیل طلوع خواهد کرد، ولی دقیقاً نمیدانستند این واقعه در کجای یهودیه رخ خواهد داد. به گمان آنها این مولود آسمانی که شاه شاهان نامیده میشد به احتمال زیاد باید در پایتخت مذهبی، سیاسی و تجاری قوم یهود یعنی در اورشلیم که معبد بزرگ یهودیان نیز در آنجا بود به دنیا می آمد و به همین خاطر نیز او را در اورشلیم جستجو میکردند. این مجوسیان احتمالاً انتظار داشتند تولد شاه شاهان در یکی از قصرهای باشکوه اورشلیم در جلال و عظمت دنیوی و با حضور همۀ بزرگان و روسای مذهبی، علمی و سیاسی صورت بگیرد. ولی معیار آنان با برنامه و روش الهی کاملاً فرق داشت. در حقیقت معیار آنان معیار اشتباهی بود که ریشه در عقل و منطق انسانی داشت. آنها به هیچ وجه باور نمی کردند که این ستاره آسمانی جلال خود را در فقیرترین شهر یهودیه یعنی در دهکدۀ گمنامی به نام بیت لحم، آن هم در آخوری پست و کثیف در بین گاوان و گوسفندان نمایان سازد. به علاوه مادر طفل نیز دختر گمنام و ساده و فقیری به نام مریم بود که خدا افتخار تولد طفل را به او عطا کرده بود.
مفسرین مسیحی، هدایای تقدیمی را که مجوسیان نزد عیسی آوردند اینگونه تفسیر کرده اند:
طلا : علامت پادشاهی ابدی عیسی مسیح است.
کندر: علامت انتشار عطر خوشبوی مسیح است که در تمام دنیا منتشر شده و عالمگیر است.
مر: این عطر تلخ و گرانبها علامت رنج و صلیب مسیح است، چون این مولود به این جهان آمده بود تا به جهت گناهان ما مصلوب شود.
ظاهراً خدا پیشاپیش تولد این فرزند آسمانی و مفاهیم آن را برای این مجوسیان آشکار کرده بود. تقدیم هدایای گرانبها همراه با پرستش مولود نشان میدهد که این مجوسیان قلب و وجود خود را به مسیح تقدیم کرده بودند. به همین خاطر است که عیسی میفرماید هر جا گنج تو است، دل تو نیز آنجا است.
امروز هم پیام کریسمس نه فقط برای مسیحیان بلکه برای همه مردم دنیا این است که ما نیز مثل مجوسیان، قلب و تمامیت وجود خود یعنی هر آنچه که هستیم و داریم را به او تقدیم نماییم. تنها او این لیاقت را دارد که پادشاه و حاکم بر قلبهای ما باشد
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen