پیدایش فصل ۱
( ترجمه قدیم)
( ترجمه قدیم)
آفرینش
۱ در ابتدا، خدا آسمانها و زمین را آفرید
تفسیر کاربردی
۱ در ابتدا همه چیز با خدا آغاز می‌شود. خدا زمین و آسمان را آفرید؛ او آفریننده جهان و تمامی هستی است. منشا هر آن چیزی که وجود دارد، حاصل خلاقیت کار خداوند است.
کلمه ابتدا، دلالت بر شروع یک دوره از زمان دارد که روزی به پایان میرسد. خدا قبل از ”ابتدا“ میزیسته است؛ او همیشه وجود داشته و ابدی است. اما آسمانها و زمین همیشه وجود نداشتهاند و برای همیشه نیز وجود نخواهند داشت. آنها از بین خواهند رفت و آسمان و زمینی جدید که هرگز از بین نخواهند رفت، جای آنها را خواهند گرفت (متی ۲۴: ۳۵؛ دوم پطرس ۳: ۱۰-۱۳؛ مکاشفه ۲۱: ۱). کتاب مقدّس سپس، داستان آفرینش و مراقبت خداوند از زمین را از آغاز تا به انتها شرح می‌دهد.
خدا آفرید . . . این اولین گفتار بزرگ کتاب مقدّس است که در مقابل تمامی فلاسفه و ادیان جهان که خدای واحد و حقیقی جهان را انکار میکنند، ایستاده است. این گفتار در مقابل آنانی که میگویند خدا وجود ندارد، ایستاده است. در مقابل کسانی که میگویند خدایان زیادی وجود دارند، ایستاده است. در مقابل طبیعت گرایانی که میگویند خداوند و جهان یکی هستند، ایستاده است. در مقابل بت پرستان که بتهای ساخت دست خود را میپرستند که دارای هیچ قدرتی نیستند، ایستاده است. و در آخر، مقابل تئوریهایی که میگوید منشا جهان و هستی صرفا بصورت تصادفی بوجود آمده است، ایستاده است.کتاب مقدّس دقیقا به ما نمیگوید که خدا چگونه جهان را آفرید؛ تعداد زیادی سوال بدون جواب وجود دارد. او چطور توانسته است همه چیز را در شش روز بیست و چهار ساعته بیافریند؟ آیا ممکن است زمان زیادی مابین اتفاقات آیه ۱ و ۲ و یا ۲ و ۳ سپری شده باشد؟ این تفسیر هیچگونه پاسخی برای این سوالات ارائه نمیکند. ما چه میتوانیم بگوییم، با این وجود که امروز جهان موجودیت خود را در مقابل چشمان ما به نمایش میگذارد و شهادتی روشن از آفرینندهای با قدرت، با حکمت و با نیکویی نامحدود ارائه می‌دهد. بحث اینکه این جهان شگفت انگیز تنها بر اساس یک جریان مادی و تصادف بوجود آمده باشد، یقینا نادیده گرفتن بینش و هوشی است که به ما انسانها داده شده است.
آسمانْ جلال خدا را بیان می‌كند و فلک از عمل دستهایش خبر می‌دهد (مزامیر ۱۹: ۱). زیرا که چیزهای نادیده او یعنی قوت سرمدی و الوهیتش از حین آفرینش عالم بوسیله کارهای او فهمیده و دیده می‌شود تا ایشان را عذری نباشد(رومیان ۱: ۲۰).
ابتدای حكمت ترس خداوند است (امثال ۹: ۱۰).
اساس این حقیقت بزرگ، که مانند رشتهای از سراسر کل کتاب مقدّس میگذرد، درست اینجا و در اولین آیه از کتاب پیدایش دیده می‌شود: در ابتدا، خدا آسمانها و زمین را آفرید.
اساس این حقیقت بزرگ، که مانند رشتهای از سراسر کل کتاب مقدّس میگذرد، درست اینجا و در اولین آیه از کتاب پیدایش دیده می‌شود: در ابتدا، خدا آسمانها و زمین را آفرید.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
۲ وزمین تهی و بایر بود و تاریكی بر روی لجه و روح خدا سطح آبها را فرو گرفت
تفسیر کاربردی
۲ در ابتدا زمین تهی و بایر و کاملا غیر قابل سکونت بود (اشعیا ۴۵: ۱۸). هیچ نوری وجود نداشت و آب و خشکی از هم جدا نبودند. نیاز بود که خداوند زمین را جهت زندگی و حیات آماده سازد.
در اینجا خداوند، روح خدا نامیده شده است. خدا روح است (یوحنا ۴: ۲۴). درک و فهم ما انسانها از خداوند تنها بواسطه تاثیری است که روح او بر روی روح انسان میگذارد. روح خدا که در اینجا از آن نام برده می‌شود، دقیقا همان روحالقدس در عهد جدید میباشد. روحالقدس سومین شخصیت از سه شخصیت تثلیث میباشد..
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
۳ و خدا گفت: «روشنایی بشود.» و روشنایی شد
و خدا گفت . . . ، نه تنها فقط روح خدا، بلکه کلام او نیز در آفرینش نقش داشته است. خدا گفت و جهان شکل گرفت. در ابتدا کلمه با خدا بود، و کلمه خدا بود (یوحنا ۱: ۱). کلمه به غیر از عیسی مسیح، دومین شخصیت تثلیث، چیز دیگری نیست. بنابراین در سه آیه اول کتاب مقدّس میبینیم که خداوند حضورخود را کاملا در سه شخص مختلف که خدای واحد را تشکیل میدهند، بر ما آشکار میسازد: پدر، پسر و روحالقدس. عهد جدید بطور کاملا واضح اعلام میکند که بواسطه پسر همه چیز آفریده شد (یوحنا ۱: ۳).
زیرا که در او همه چیز آفریده شد ... همه بوسیله او و برای او آفریده شد(کولسیان ۱: ۱۶).
روشنایی بشود . این روشنایی خورشید نبود، زیرا خورشید تا چهارمین روز آفریده نشده بود (آیه ۱۶).
بلکه، به احتمال زیاد این روشنایی ناشی از نوعی انرژی فوق العاده زیادی بوده که باعث ایجاد نور و گرما در جهان شکل نیافته گردیده است.
خدا بصورتی ساده سخن گفت، و هر آنچه که مورد نظر او بود به انجام رسید. برای انسانها مابین حرف و عمل فاصله زیادی وجود دارد. انسانها اغلب حرف میزنند و به آن عمل نمیکنند. اما خداوند هر آنچه که میگوید، همیشه به انجام میرسد (مزامیر ۳۳: ۹).
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------.
۴ و خدا روشنایی را دید كه نیكوست و خدا روشنایی را از تاریكی جدا ساخت
تفسیر کاربردی
۳ و خدا گفت . . . ، نه تنها فقط روح خدا، بلکه کلام او نیز در آفرینش نقش داشته است. خدا گفت و جهان شکل گرفت. در ابتدا کلمه با خدا بود، و کلمه خدا بود (یوحنا ۱: ۱).
کلمه به غیر از عیسی مسیح، دومین شخصیت تثلیث، چیز دیگری نیست. بنابراین در سه آیه اول کتاب مقدّس میبینیم که خداوند حضورخود را کاملا در سه شخص مختلف که خدای واحد را تشکیل میدهند، بر ما آشکار میسازد: پدر، پسر و روحالقدس. عهد جدید بطور کاملا واضح اعلام میکند که بواسطه پسر همه چیز آفریده شد (یوحنا ۱: ۳).
زیرا که در او همه چیز آفریده شد ... همه بوسیله او و برای او آفریده شد(کولسیان ۱: ۱۶). روشنایی بشود . این روشنایی خورشید نبود، زیرا خورشید تا چهارمین روز آفریده نشده بود (آیه ۱۶). بلکه، به احتمال زیاد این روشنایی ناشی از نوعی انرژی فوق العاده زیادی بوده که باعث ایجاد نور و گرما در جهان شکل نیافته گردیده است.
کلمه به غیر از عیسی مسیح، دومین شخصیت تثلیث، چیز دیگری نیست. بنابراین در سه آیه اول کتاب مقدّس میبینیم که خداوند حضورخود را کاملا در سه شخص مختلف که خدای واحد را تشکیل میدهند، بر ما آشکار میسازد: پدر، پسر و روحالقدس. عهد جدید بطور کاملا واضح اعلام میکند که بواسطه پسر همه چیز آفریده شد (یوحنا ۱: ۳).
زیرا که در او همه چیز آفریده شد ... همه بوسیله او و برای او آفریده شد(کولسیان ۱: ۱۶). روشنایی بشود . این روشنایی خورشید نبود، زیرا خورشید تا چهارمین روز آفریده نشده بود (آیه ۱۶). بلکه، به احتمال زیاد این روشنایی ناشی از نوعی انرژی فوق العاده زیادی بوده که باعث ایجاد نور و گرما در جهان شکل نیافته گردیده است.
خدا بصورتی ساده سخن گفت، و هر آنچه که مورد نظر او بود به انجام رسید. برای انسانها مابین حرف و عمل فاصله زیادی وجود دارد. انسانها اغلب حرف میزنند و به آن عمل نمیکنند. اما خداوند هر آنچه که میگوید، همیشه به انجام میرسد (مزامیر ۳۳: ۹).
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------.
۵ و خدا روشنایی را روز نامید و تاریكی را شب نامید. و شام بود و صبح بود، روزی اول
تفسیر کاربردی
۴-۵ خدا روشنایی را دید که نیکوست . کلمه ”نیکو“ تعداد هفت بار در فصل یک تکرار شده است. از آنجا که خود خداوند از تمامی لحاظ نیکوست، هر آنچه را که نیز میآفریند باید نیکو باشد. بویژه برای انسانها نیکوست، زیرا که انسانها اوج آفرینش خداوند هستند. نیکویی خداوند بخصوص معطوف به بخش موجودات است، که بالاترین آنها زن و مرد میباشند زیرا که آنان بصورت خدا آفریده شدند (آیه ۲۷).
هنگامی که خداوند روشنایی را آفرید، نمیخواست که تاریکی را بدینوسیله از بین ببرد. او روشنایی و تاریکی را آفرید تا باهم، اما جدا و مجزا از یکدیگر باشند. در واقع خداوند آنها را ”روز“ و ”شب“ نامید، و این قبل از آفرینش خورشید بود؛ ”روز“ و ”شب“ فقط نامی برای روشنایی و تاریکی بودند.
و شام بود و صبح بود، روزی اول. آمدن کلمه ”شام“ قبل از کلمه ”صبح“ بازتابی از بیان فرهنگ عبری میباشد، در فرهنگ عبری هر روز از غروب آفتاب شروع و به غروب آفتاب دیگر پایان میپزیرد. سوال اصلی این است: مدت زمان “ روز “ چقدر است؟ آیا بیست و چهار ساعت است، درست مثل زمانی که در حال حاضر از آن استفاده میکنیم؟ یا مدت زمانی نامحدود و ناشناخته که یک روز خداوند بوده است؟ در هر دو صورت، تفسیر آن امکان پذیر میباشد (مقالات عمومی: آفرینش، تکامل، یا هر دو مشاهده شود).
دومین سوال این است: آیا آغاز آفرینش آسمان و زمین که در آیه یک آمده است در ”روز اول“ که در آیه ۵ به آن اشاره شده به وقوع پیوسته است؟ یا آفرینش در آیه یک، یک نوع مقدمات اولیه و نابسامان بوده که در آیات ۳-۵ به آفرینشی خلاق و کامل بدل می‌شود؟ باز هم، این غیر ممکن است که بتوان پاسخی قطعی و روشن به این سوال داد. مهمترین چیزی که در باره این آیات اولیه در کتاب پیدایش باید به یاد داشته باشیم، این است که دست پُر از خلاقیت خداوند پشت سر تمامی این آفرینش است. این خداوند است که نقشه، سازماندهی و نظارت بر هر مرحلۀ از آفرینش را مطابق خواست خود، حکمت خود، برنامه زمانی خود، و تدبیر و طراحی خود به انجام رسانده است.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------.
۶ و خدا گفت: «فلكی باشد در میان آبها و آبها را از آبها جدا كند.»
۷ و خدا فلك را بساخت و آبهای زیر فلك را از آبهای بالای فلك جدا كرد. و چنین شد
تفسیر کاربردی
۶-۸ خدا گفت فلکی باشد. ”فلک“ آسمان میباشد (آیه ۸). آسمان آبهای زیر را که هنوز سطح زمین را پوشانده بود ازآبهای بالا، که ابرها میباشند، جدا ساخت. توجه داشته باشید که نه تنها خداوند سخن گفت که فلکی ایجاد شود (آیه ۶)؛ بلکه آنرا نیز بساخت (آیه ۷). خدا فرمان هر دو را داد و سپس آنرا انجام داد. او تنها سخن نگفت که بعد شخص دیگری بیاید و این کار را انجام دهد! بدینسان روز دوم به پایان رسید.
۶-۸ خدا گفت فلکی باشد. ”فلک“ آسمان میباشد (آیه ۸). آسمان آبهای زیر را که هنوز سطح زمین را پوشانده بود ازآبهای بالا، که ابرها میباشند، جدا ساخت. توجه داشته باشید که نه تنها خداوند سخن گفت که فلکی ایجاد شود (آیه ۶)؛ بلکه آنرا نیز بساخت (آیه ۷). خدا فرمان هر دو را داد و سپس آنرا انجام داد. او تنها سخن نگفت که بعد شخص دیگری بیاید و این کار را انجام دهد! بدینسان روز دوم به پایان رسید.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++.
۸ و خدا فلك را آسمان نامید. و شام بود و صبح بود، روزی دوم.
۹ و خدا گفت: «آبهای زیر آسمان در یكجا جمع شود و خشكی ظاهر گردد.» و چنین شد.
و خدا خشكی را زمین نامید و اجتماع آبها را دریا نامید. و خدا دید كه نیكوست.
و خدا خشكی را زمین نامید و اجتماع آبها را دریا نامید. و خدا دید كه نیكوست.
۱۱ و خدا گفت: «زمین نباتات برویاند، علفی كه تخم بیاورد و درخت میوه‌ای كه موافق جنس خود میوه آورد كه تخمش در آن باشد، بر روی زمین.» و چنین شد.
۱۲ و زمین نباتات را رویانید، علفی كه موافق جنس خود تخم آورد و درخت میوه‌داری كه تخمش در آن، موافق جنس خود باشد. و خدا دید كه
نیكوست.
تفسیر کاربردی
۹-۱۳ در روز سوم خداوند حدود آبهایی را که سطح زمین را پوشانده بودند به صورت دریاها شکل داد؛ و این باعث پدیدار شدن خشکیها گردید و خدا نام آنرا زمین گذاشت (آیات ۹-۱۰).
او سبب رویش نباتات بر روی زمین جهت استفاده جاندارانی گردید که روز بعد بوسیله او آفریده میشدند. انواع گیاهان و درختان همراه با تخمشان و موافق جنس خودروییده شدند (آیه ۱۱).
این مرحله از آفرینش نشان می‌دهد که در روند آفرینش، خداوند مشغول فراهم کردن شرایط و محیطی برای خلق انواع گوناگون جانداران بوده است (آیات ۲۱، ۲۴ مشاهده شود).
اینها آیاتی هستند که در مقابل تئوری تکامل که انسان را از نسل میمون میداند، میایستد.
ما انسانها که امروز به فراوانی از قوانین حاکم بر کائنات، آب، خشکی، نباتات لذت میبریم، نیاز است که به یاد بیاوریم که تمامی این آفرینش متعلق به خداوند است و تنها کاری که میتوانیم برای او به خاطر تمام این کارها انجام دهیم، شکر وسپاسگزاری از او میباشد که همه این کارها را برای ما انجام داده است.
۹-۱۳ در روز سوم خداوند حدود آبهایی را که سطح زمین را پوشانده بودند به صورت دریاها شکل داد؛ و این باعث پدیدار شدن خشکیها گردید و خدا نام آنرا زمین گذاشت (آیات ۹-۱۰).
او سبب رویش نباتات بر روی زمین جهت استفاده جاندارانی گردید که روز بعد بوسیله او آفریده میشدند. انواع گیاهان و درختان همراه با تخمشان و موافق جنس خودروییده شدند (آیه ۱۱).
این مرحله از آفرینش نشان می‌دهد که در روند آفرینش، خداوند مشغول فراهم کردن شرایط و محیطی برای خلق انواع گوناگون جانداران بوده است (آیات ۲۱، ۲۴ مشاهده شود).
اینها آیاتی هستند که در مقابل تئوری تکامل که انسان را از نسل میمون میداند، میایستد.
ما انسانها که امروز به فراوانی از قوانین حاکم بر کائنات، آب، خشکی، نباتات لذت میبریم، نیاز است که به یاد بیاوریم که تمامی این آفرینش متعلق به خداوند است و تنها کاری که میتوانیم برای او به خاطر تمام این کارها انجام دهیم، شکر وسپاسگزاری از او میباشد که همه این کارها را برای ما انجام داده است.
۱۳ و شام بود و صبح بود،
روزی سوم++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++.
۱۴ و خدا گفت: «نیرها در فلك آسمان باشند تا روز را از شب جدا كنند و برای آیات و زمانها و روزها و سالها باشند.
۱۵ و نیرها در فلك آسمان باشند تا بر زمین روشنایی دهند.» و چنین شد.
۱۶ و خدا دو نیر بزرگ ساخت، نیر اعظم را برای سلطنت روز و نیر اصغر را برای سلطنت شب، و ستارگان را.
۱۷ و خدا آنها را در فلك آسمان گذاشت تا بر زمین روشنایی دهند،
۱۸ و تا سلطنت نمایند بر روز و بر شب، و روشنایی را از تاریكی جدا كنند. و خدا دید كه نیكوست
تفسیر کاربردی
۱۴-۱۹ در روز چهارم خداوند روشنایی را آفرید که شامل خورشید، ماه و ستارگان میشد. او تقریبا روشنایی را قبلا در اولین روز آفریده بود (آیه ۳)، اما حالا او روشنایی را در ستارگان و سیارات سازماندهی کرده و این مجموعه را به حرکت انداخت تا نشان دهنده آیات و زمانها و روزها و سالها باشند (آیه ۱۴)
و بر زمین روشنایی دهند (آیه ۱۵). خورشید، نیر اعظم و ماه نیز نیر اصغر توصیف شده است (آیه ۱۶).
۱۴-۱۹ در روز چهارم خداوند روشنایی را آفرید که شامل خورشید، ماه و ستارگان میشد. او تقریبا روشنایی را قبلا در اولین روز آفریده بود (آیه ۳)، اما حالا او روشنایی را در ستارگان و سیارات سازماندهی کرده و این مجموعه را به حرکت انداخت تا نشان دهنده آیات و زمانها و روزها و سالها باشند (آیه ۱۴)
و بر زمین روشنایی دهند (آیه ۱۵). خورشید، نیر اعظم و ماه نیز نیر اصغر توصیف شده است (آیه ۱۶).
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++.
۱۹ و شام بود و صبح بود، روزی چهارم.
۲۰ و خدا گفت: «آبها به انبوه جانوران پر شود و پرندگان بالای زمین بر روی فلك آسمان پرواز كنند.»
۲۱ پس خدا نهنگان بزرگ آفرید و همة جانداران خزنده را، كه آبها از آنها موافق اجناس آنها پر شد، و همة پرندگان بالدار را به اجناس آنها. و خدا دید كه نیكوست.
۲۲ و خدا آنها را بركت داده، گفت: «بارور و كثیر شوید و آبهای دریا را پر سازید، و پرندگان در زمین كثیر بشوند.»
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
۲۳ و شام بود و صبح بود، روزی پنجم.
۲۴ و خدا گفت: «زمین، جانوران را موافق اجناس آنها بیرون آورد، بهایم و حشرات و حیوانات زمین به اجناس آنها.» و چنین شد.
۲۵ پس خدا حیوانات زمین را به اجناس آنها بساخت و بهایم را به اجناس آنها و همة حشرات زمین را به اجناس آنها. و خدا دید كه نیكوست.
۲۶ و خدا گفت»: آدم را بصورت ما و موافق شبیه ما بسازیم تا بر ماهیان دریا و پرندگان آسمان و بهایم و بر تمامی زمین و همة حشراتی كه بر زمین می‌خزند، حكومت نماید. «
۲۷ پس خدا آدم را بصورت خود آفرید. او را بصورت خدا آفرید. ایشان را نر و ماده آفرید.
۲۸ و خدا ایشان را بركت داد و خدا بدیشان گفت: «بارور و كثیر شوید و زمین را پر سازید و در آن تسلط نمایید، و بر ماهیان دریا و پرندگان آسمان و همة حیواناتی كه بر زمین می‌خزند، حكومت کنید.»
۲۹ و خدا گفت: «همانا همة علف‌های تخم‌داری كه بر روی تمام زمین است و همة درختهایی كه در آنها میوة درخت تخم‌دار است، به شما دادم تا برای شما خوراك باشد.
۳۰ و به همة حیوانـات زمیـن و به همة پرندگان آسمان و به همة حشرات زمین كه در آنهـا حیـات است، هر علف سبز را برای خوراك دادم.» و چنیـن شـد.
۳۱ و خدا هر چه ساختـه بـود، دیـد و همانـا بسیار نیكـو بود. و شام بـود و صبح بـود، روز ششـم
تفسیر کاربردی
۲۰-۲۳ در روز پنجم خداوند مخلوقات دریایی و پرندگان را آفرید. مخلوقات دریایی شامل نهنگان بزرگ و همۀ جانداران خزنده بود که در آب زندگی میکردند (آیه ۲۱). گرچه در اینجا فقط به پرندگان اشاره شده است، اما ما میتوانیم استنباط کنیم که خداوند انواع حشرات بالدار را نیز آفریده است. داستان آفرینش در کتاب پیدایش به معنای دادن یک رساله جامع و مشروح علمی از تمامی و سراسر کارهای آفرینش خداوند نیست؛ بلکه بیشتر بر روی نکات برجسته آفرینش متمرکز شده است.
خداوند همه این مخلوقات جاندار در دریا و آسمان را برکت داد. خداوند آنها را برای قابلیت در تولید نسل و افزایش در تعداد، برکت داد. همانطور که نباتات در آیه ۱۱ آفریده شدند، خداوند این مخلوقات دریا و آسمان را موافق اجناس آنهاآفرید (آیه ۲۱)..
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen