مزامیر باب ۱۲۱
۱ چشمان خود را به سوی كوهها برمی‌افرازم، كه از آنجا اعانت من می‌آید.
۲ اعانت من از جانب خداوند است، كه آسمان و زمین را آفرید.
۳ او نخواهد گذاشت كه پای تو لغزش خورد. او كه حافظ توست نخواهد خوابید.
۴ اینك او كه حافظ اسرائیل است، نمی‌خوابد و به خواب نمی‌رود.
۵ خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به دست راستت سایه تو است.
۶ آفتاب در روز به تو اذّیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب.
۷ خداوند تو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظ خواهد كرد.
۸ خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الا´ن و تا ابدالا´باد.
ملاکی باب ۳ ۱۷ و یهوه صبایوت می‌گوید كه ایشـان در آن روزی كه مـن تعیین نموده‌ام، مِلْك خاصّ من خواهند بود و بر ایشان ترحّم خواهم نمود، چنانكه كسی بر پسرش كه او را خدمت می‌كند ترحّم می‌نماید.
۱۸ و شما برگشته، در میان عادلان و شریران و در میان كسانی كه خدا را خدمت می‌نمایند و كسانی كه او را خدمت نمی‌نمایند، تشخیص خواهید نمود.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen