مطالعه کلام اول قرنتیان باب سوم
قرنتیان اول باب ۳
شقاق و جدایی
۱ و مـن ای برادران نتوانستم به شما سخن‌گویم چون روحانیان، بلکه چون جسمانیان و چون اطفال در مسیح.
۲ و شما را به شیر خوراک دادم نه به گوشت زیرا که هنوز استطاعت آن نداشتید بلکه الحال نیز ندارید،
۳ زیرا که تا به‌حال جسمانی هستید، چون در میان شما حسد و نزاع و جداییها است. آیا جسمانی نیستید و به طریق انسان رفتار نمینمایید؟
۴ زیرا چون یکی گوید من از پولس و دیگری من از اپلس هستم، آیا انسان نیستید؟
۵ پس کیست پولس و کیست اپلس؟ جز خادمانی که بواسطه ایشان ایمان آوردید و به اندازه‌ای که خداوند به هرکس داد.
۶ من کاشتم و اپلس آبیاری کرد لکن خدا نمو می بخشید.
۷ لهذا نه کارنده چیزی است و نه آب دهنده بلکه خدای رویاننده.
۸ و کارنده و سیرآب کننده یک هستند، لکن هر یک اجرت خود را بحسب مشقت خود خواهند یافت.
۹ زیرا با خدا همکاران هستیم و شما زراعت خدا و عمارت خدا هستید.
۱۰ بحسب فیض خدا که به من عطا شد، چون معمار دانا بنیاد نهادم و دیگری بر آن عمارت می سازد؛ لکن هرکس با خبر باشد که چگونه عمارت می کند.
۱۱ زیرا بنیادی دیگر هیچ‌کس نمیتواند نهاد جز آنکه نهاده شده است، یعنی عیسی مسیح.
۱۲ لکن اگر کسی بر آن بنیاد، عمارتی از طلا یا نقره یا جواهر یا چوب یا گیاه یا کاه بنا کند،
۱۳ کار هرکس آشکار خواهد شد، زیرا که آن روز آن را ظاهر خواهد نمود، چونکه آن به آتش به ظهور خواهد رسید و خود آتش، عمل هرکس را خواهد آزمود که چگونه است.
۱۴ اگر کاری که کسی بر آن گذارده باشد بماند، اجر خواهد یافت.
۱۵ و اگر عمل کسی سوخته شود، زیان بدو وارد آید، هرچند خود نجات یابد اما چنانکه از میان آتش.
۱۶ آیا نمیدانید که هیکل خدا هستید و روح خدا در شما ساکن است؟
۱۷ اگر کسی هیکل خدا را خراب کند، خدا او را هلاک سازد زیرا هیکل خدا مقدس است و شما آن هستید.
۱۸ زنهار کسی خود را فریب ندهد! اگر کسی از شما خود را در این جهان حکیم پندارد، جاهل بشود تا حکیم گردد.
۱۹ زیرا حکمت این جهان نزد خدا جهالت است، چنانکه مکتوب است: “حکما را به مکر خودشان گرفتار می سازد.”
۲۰ و ایضا: “خداوند افکار حکما را می داند که باطل است.”
۲۱ پس هیچ‌کس در انسان فخر نکند، زیرا همه‌چیز از آن شما است:
۲۲ خواه پولس، خواه اپلس، خواه کیفا، خواه دنیا، خواه زندگی، خواه موت، خواه چیزهای حال، خواه چیزهای آینده،همه از آن شما است،
۲۳ و شما از مسیح و مسیح از خدا می باشد.
در باب سوم
یک تعلیم مهم به چشم می خورد و آن اینست که در اغلب موارد، پولس رسول ایمانداران مخاطب خود را با عنوان «روحانی» قلمداد می کند و بی ایمانان را با لقب «جسمانی» و یا «دنیوی» مشخص می نماید (به رومیان ۷: ۱۴
پولس رسول ایمانداران قرنتس را با لفظ «جسمانی» خطاب کرده است. دلیل این امر اینست که ایمانداران تازه ایمان و نابالغ، هنوز از بسیاری جهات رشد نکرده و کماکان نیمی روحانی و نیمی جسمانی می باشند. زمانی که انسان به عیسی مسیح ایمان می آورد، بوسیلۀ نیروی روح القدس، حیاتی نو و زندگی روحانی تازه ای پیدا می کند. ولی از نقطه نظر روحانی؛ شخص تازه ایمان، مانند طفل شیرخواره است و بایستی رشد کند. هرچند که او ایماندار و مسیحی است، ولی هنوز قسمتی از وجود و دیدگاههای وی جسمانی و دنیوی باقی مانده است. وی هنوز در قید وبند عادات و تمایلات دنیوی خود اسیر بوده و هنوز به سوی مسائل دنیا و جسم میل می کند. در قلب و مغز او، مبارزه ای مابین کهنه و نو وجود دارد (به رومیان ۷: ۱۹-۲۱؛ غلاطیان ۵: ۱۶-
۱۷
در ابتدای کار، پولس به ایمانداران قرنتس شیر داد. یعنی ایشان را با پیام ساده و دلچسب و راحت الهضم انجیل تعلیم داد. پیامهایی از قبیل: خدا ما را دوست دارد و مایل است که ما را ببخشید (انجیل یوحنا ۳: ۱۶)، مسیح بخاطر گناهان ما جان سپرده است (رومیان ۵: ۸)؛ و مانند اینها، این پیامها، مانند شیر روحانی بوده و برای اطفال روحانی غذایی مناسب و مقوی است (به عبرانیان ۵: ۱۱-۱۴؛ اول پطرس ۲: ۲
غذای «گوشتی»، عبارت است از تعالیم کمی غامضتر و ثقل الهضم تر کتاب مقدس. اینهاعبارتند از کلمات عیسی مسیح مانند موعظۀ سرکوه (انجیل متی ۵-۷ و انجیل یوحنا ۱۳-۱۶)، و یا تعالیم پولس رسول. قسمتهایی از کتاب مقدس که شامل هشدارها و نصیحتهای مهم می باشند از جملۀ تعالیم سخت و ثقیل کتاب مقدس محسوب می گردند، قسمتهایی نظیر انجیل مرقس ۸: ۳۴-۳۵؛ رومیان ۸: ۱۳؛ دوم تیموتائوس ۳: ۱۲؛ و یا عبرانیان ۱۰: ۲۶-۳۱ وبسیاری آیات دیگر.
وظیفۀ یک شبان حکیم اینست که پیش از هرکاری، به وضعیت روحانی افراد کلیسای خود پی ببرند و بنا به مقتضای سن روحانی آنها، تعالیم مناسب و قابل هضم را برای گلۀ خود فراهم کند. یک شبان حکیم، خواهد دانست که آیا افراد کلیسایش محتاج به شیر هستند و یا غذای گوشتی. بعضی باید شیر بخورند و بعضی دیگر غذای گوشتی، اگر به یک طفل شیرخواره گوشت بدهیم، وی هرگز قادر به جویدن و بلع آن نبوده و حتی ممکن است خوراکی در حلقومش گیرکرده او را خفه کرده باعث مرگش بشود !
چون در میان شما حسد ونزاع و جدایی ها است. در بین مسیحیان روحانی و بالغ، جدایی و حسد و نزاع، امری رایج نیست. اعضای کلیسای قرنتس «جسمانی» بوده و به طریق انسان یعنی انسان جسمانی و گناهکار رفتار می کردند. رفتار ایشان به گونه ای بود که گویی هرگز به مسیح ایمان نیاورده بودند!
بیایید خود را تفتیش کنیم، رفتار ما چقدر شبیه قرنتیان هست؟ باید از خود بپرسیم که «آیا من مسیحی جسمانی هستم و یا اینکه روحانی؟»
چون ما در مسیح هستیم و مسیح در ماست، همه چیز از آن ما خواهد بود (انجیل یوحنا ۱۵: ۴-۵).
اگر از بودن در مسیح دست بکشیم، هرآنچه را که دریافت کرده ایم یعنی همه چیز را از دست خواهیم داد (انجیل یوحنا ۱۵: ۶).
مسیح از خدا می باشد. همانطور که مسیح در ماست، خدا نیز در مسیح بود (به انجیل
یوحنا ۱۷: ۲۲-۲۳ مراجعه نمایید).
ولی مسیح نه تنها از خداست، او خود، خدا می باشد. «من و پدر یک هستیم» (انجیل یوحنا ۱۰: ۳۰).
فیض و سلامتی از جانب پدر ما خدا و عیسی مسیح خداوند بر شما باد.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen