قرنتیان اول باب ۹
حقوق رسالت
۱ آیا رسول نیستم؟ آیا آزاد نیستم؟ آیا عیسی مسیح خداوند ما را ندیدم؟ آیا شما عمل من در خداوند نیستید؟
۲ هرگاه دیگران را رسول نباشم، البته شما را هستم زیرا که مهر رسالت من در خداوند شما هستید.
۳ حجت من بجهت آنانی که مرا امتحان می کنند این است
۴ که آیا اختیار خوردن و آشامیدن نداریم؟
۵ آیا اختیار نداریم که خواهر دینی را به زنی گرفته، همراه خود ببریم، مثل سایر رسولان و برادران خداوند و کیفا؟
۶ یا من و برنابا به تنهایی مختار نیستیم که کار نکنیم؟
۷ کیست که هرگز از خرجی خود جنگ کند؟ یا کیست که تاکستانی غرس نموده، از می وه‌اش نخورد؟ یا کیست که گله‌ای بچراند و از شیر گله ننوشد؟
۸ آیا این را بطور انسان می گویم یا شریعت نیز این را نمی گوید؟
۹ زیرا که در تورات موسی مکتوب است که “گاو را هنگامی که خرمن را خرد می کند، دهان مبند”. آیا خدا در فکر گاوان می باشد؟
۱۰ یا محض خاطر ما این را نمی گوید؟ بلی برای ما مکتوب است که شخم‌کننده می باید به امید، شخم نماید و خردکننده خرمن در امید یافتن قسمت خود باشد.
۱۱ چون ما روحانیها را برای شما کاشتیم، آیا امر بزرگی است که ما جسمانیهای شما را درو کنیم؟
۱۲ اگر دیگران در این اختیار بر شما شریکند، آیا نه ما بیشتر؟ لیکن این اختیار را استعمال نکردیم، بلکه هرچیز را متحمل می شویم، مبادا انجیل مسیح را تعویق اندازیم.
۱۳ آیا نمیدانید که هرکه در امور مقدس مشغول باشد، از هیکل می خورد و هرکه خدمت مذبح کند، از مذبح نصیبی می دارد.
۱۴ و همچنین خداوند فرمود که “هرکه به انجیل اعلام نماید، از انجیل معیشت یابد”.
۱۵ لیکن من هیچیک از اینها را استعمال نکردم و این را به این قصد ننوشتم تا با من چنین شود، زیرا که مرا مردن بهتر است از آنکه کسی فخر مرا باطل گرداند.
۱۶ زیرا هرگاه بشارت دهم، مرا فخر نیست چونکه مرا ضرورت افتاده است، بلکه وای بر من اگر بشارت ندهم.
۱۷ زیرا هرگاه این را طوعاً کنم اجرت دارم، لکن اگر کرهاً باشد وکالتی به من سپرده شد.
۱۸ در این صورت، مرا چه اجرت است تا آنکه چون بشارت می دهم، انجیل مسیح را بیخرج سازم و اختیار خود را در انجیل استعمال نکنم؟
۱۹ زیرا با اینکه از همه کس آزاد بودم، خود را غلام همه گردانیدم تا بسیاری را سود برم.
۲۰ و یهود را چون یهود گشتم تا یهود را سود برم و اهل شریعت را مثل اهل شریعت تا اهل شریعت را سود برم؛
۲۱ و بیشریعتان را چون بیشریعتان شدم، هرچند نزد خدا بیشریعت نیستم، بلکه شریعت مسیح در من است، تا بیشریعتان را سود برم؛
۲۲ ضعفا را ضعیف شدم تا ضعفا را سود برم؛ همه‌کس را همه چیز گردیدم تا به هرنوعی بعضی را برهانم.
۲۳ اما همه‌کار را بجهت انجیل می کنم تا در آن شریک گردم.
۲۴ آیا نمی دانید آنانی که در می دان می دوند، همه می دوند لکن یک نفر انعام را می برد. به اینطور شما بدوید تا به کمال ببرید.
۲۵ و هرکه ورزش کند در هرچیز ریاضت می کشد؛ اما ایشان‌تا تاج فانی را بیابند لکن ما تاج غیرفانی را.
۲۶ پس من چنین می دوم، نه چون کسی که شک دارد؛ و مشت می زنم نه آنکه هوا را بزنم.
۲۷ بلکه تن خود را زبون می سازم و آن را در بندگی می دارم، مبادا چون دیگران را وعظ نمودم، خود محروم شوم.
آیا رسول نیستم؟ بلی پولس، رسول است، زیرا که او عیسی مسیح قیام کرده را با چشم خود دیده بود (به اعمال ۹: ۳-۶، ۱۷؛ ۲۲: ۶-۹).
آیا آزاد نیستم؟ بلی، پولس آزاد است؛ ولی وی هرگز نخواهد گذاشت که آزادیش باعث لغزش برادر یا خواهر ضعیفتر خود گردد (اول قرنتیان ۸: ۱۳). گواه و شاهد و مُهر تأیید رسالت پولس چه بود؟ مُهر تأیید رسالت پولس، ثمرۀ کار وی و خدمت بی شائبۀ وی به خداوند بود. یک نمونۀ کوچک کار و خدمت رسالت پولس رسول، همین کلیسای قرنتس بود! پولس، کار مهم و بزرگی در قرنتس انجام داده بود و کلیسای قرنتس بایستی بهتر از هر جای دیگر، از حقانیت رسالت پولس اطلاع می داشت (دوم قرنتیان ۱۲: ۱۲). از آنجا که عمل پولس همیشه در خداوند بود، لذا همواره عملش مثمر ثمر بود. در این صورت، پاداش پولس رسول چه خواهد بود؟ اجرت پولس این است که وی بدون دریافت اجرتی، به انجیل عیسی مسیح موعظه نموده است. به عبارت دیگر، پولس هیچ دستمزدی دنیوی جهت خدمت رسالتش دریافت نکرده است. پولس رسول گنجهای بسیاری برای خود در آسمان ذخیره نموده و صرف گفتن اینکه من در این جهان اجرتی دریافت ننموده ام، خود برای پولس بزرگترین پاداش می باشد.
زحمات پولس جهت هدایت مردم بسوی مسیح (۹: ۱۹-۲۷)
پولس، آزاد بود. از نقطه نظر روحانی، پس از بخشایش گناهانش، مسیح او را آزاد ساخته بود. همچنین از نقطه نظر مادی نیز آزاد بود، چرا که به کمکهای مالی قرنتیان وابسته نبود. وی به کسی بدهکار نبوده، از حاصل دسترنج خویش امرار معاش می کرد. به عبارت دیگر، وی بنده و محتاج کسی نبود.
ولی پولس رسول، ابتدا بطور داوطلبانه و با کمال میل، آزادی خود را به عیسی مسیح تقدیم نموده و غلامی مسیح را پذیرفته بود (اول قرنتیان ۷: ۲۲) سپس او بندۀ همه ایمانداران گشته بود. او غلامی دیگران را با رضایت خاطر پذیرفته بود تا اینکه همه را بسوی ایمان به مسیح و نجات هدایت کند.
پولس همیشه می کوشید که تا حد امکان، خود را مشابه شنوندگانش ساخته، بدین وسیله ایشان را جهت شنیدن پیام انجیل عیسی مسیح آماده گرداند. هر چند که وی از آداب و رسوم و قیود اجتماعی و سنن مذهبی آزاد بود، ولی در رفتار خود مراقب بود که مبادا با زیر پانهادن برخی رسوم امتها، باعث سوء تفاهم شده، مانعی برسر راه پذیرش انجیل ایجاد نماید. مثلاً، زمانی که پولس رسول به کنیسۀ یهودیان وارد می شد، به رسوم مذهبی ایشان احترام گذارده، سعی می کرد که آن رسوم را رعایت کند تا بی جهت باعث رنجش کسی نشود.
منظور از اهل شریعت، یهودیان و علی الخصوص افرادی است که از خارج از قوم بنی اسرائیل به آئین یهود ایمان آورده و یهودی شده بودند. دراینجا منظور از «شریعت» قوانین مذهبی نجاست و طهارت و مراسم مذهبی یهود می باشد. هرچند پولس خود یهودی بود، اما از قیود و بندهای شریعت آزاد گردیده، دیگر مجبور به اطاعت از قوانین شریعت نبود. بواسطۀ ایمان به عیسی مسیح، پولس رسول، دیگر تحت کنترل شریعت نبود و از انجام مراسم و مناسک شریعت یهود آزاد گردیده بود (به افسسیان ۲: ۱۵؛ کولسیان ۲: ۱۴
منظور از اهل شریعت، یهودیان و علی الخصوص افرادی است که از خارج از قوم بنی اسرائیل به آئین یهود ایمان آورده و یهودی شده بودند. دراینجا منظور از «شریعت» قوانین مذهبی نجاست و طهارت و مراسم مذهبی یهود می باشد. هرچند پولس خود یهودی بود، اما از قیود و بندهای شریعت آزاد گردیده، دیگر مجبور به اطاعت از قوانین شریعت نبود. بواسطۀ ایمان به عیسی مسیح، پولس رسول، دیگر تحت کنترل شریعت نبود و از انجام مراسم و مناسک شریعت یهود آزاد گردیده بود (به افسسیان ۲: ۱۵؛ کولسیان ۲: ۱۴
مقصود پولس رسول از بی شریعتان، امتهای غیر یهودی است. زمانی که پولس رسول در میان امتهای غیر یهودی بود، سعی می کرد که تا سرحد امکان مطابق رسوم و تشریفات فرهنگی ایشان زندگی و رفتار کند، مبادا باعث رنجش آنها شده، بر سر راه بشارت انجیل سدی ایجاد نماید. پولس به امتها و یهودیان همان انجیل، یعنی انجیل ایمان و نجات بوسیلۀ عیسی مسیح را موعظه می کرد. ولی شیوه و طریق ارائۀ پیام انجیل بنا به موقعیت شنوندگان، متفاوت بود.
هرچند پولس ازقیود مراسم شریعت آزاد شده بوده و تحت کنترل شریعت قرار نداشت، ولی او کماکان خود را به قوانین خدا یا شریعت مسیح، مقید می داند. قانون خدا یا شریعت مسیح عبارت است از دو حکم اعظم: نخست، محبت کردن خداوند خدای خود به تمامی جان و دل و نیروی خویش؛ و دوم محبت کردن همسایه همچون نفس خویش (به تثنیه ۶: ۵؛ لاویان ۱۹: ۱۸؛ انجیل متی ۲۲: ۳۵-۴۰؛ انجیل مرقس ۱۲: ۲۹-۳۱
زندگی مسیحی، همچون مسابقۀ ورزشی می باشد. زمانی به خط پایانی مسابقه می رسیم که همه به یگانگی ایمان و معرفت تام پسر خدا و به انسان کامل، به اندازۀ قامت پُری مسیح برسیم (افسسیان ۴: ۱۳). به عبارت دیگر، زمانی که به صورت پسرش (پسر خدا یعنی عیسی مسیح) متشکل شدیم (رومیان ۸: ۲۹)، به خط پایانی مسابقۀ ایمان خود رسیده ایم. هدف نهایی ما در زندگی ایمانیمان، این است که شبیه عیسی مسیح گردیم. هر مسیحی واقعی، به کمک ایمان و نیروی روح القدس خط پایان مسابقۀ ایمانی را پشت سر خواهد گذاشت؛ یعنی همۀ ایمانداران به بهشت و ملکوت آسمان وارد خواهند شد و به شباهت عیسی مسیح در خواهند آمد (به اول یوحنا ۳: ۲
ولی در اینجا پولس رسول اضافه می کند که باید دویدن در میدان مسابقۀ روحانی را جدی گرفت و تلاش کرد که جایزۀ پایانی مسابقه را برد. بیایید در طی این مسابقۀ روحانی که پیش ماست، تنبلی نکنیم بلکه با کمال جدیّت سعی نماییم هرچه بیشتر شبیه عیسی مسیح شویم. بیایید با سرعت و تلاش هر چه تمامتر در میدان مسابقۀ روحانی بدویم، مانند کسی که شایستۀ مقام اول مسابقه است! (به عبرانیان ۱۲: ۱
مسیحیان مانند ورزشکارانی هستند که خود را جهت مسابقۀ ورزشی مهمی آماده می سازند. همانطور که یک ورزشکار، تمامی نیرو و حواس خود را مصروف تمرین و آماده ساختن خود جهت روز مسابقه می کند؛ به همین ترتیب، ما ایمانداران نیز بایستی کمال سعی خود را بخرج داده، بخاطر رسیدن به شباهت عیسی مسیح، از بعضی لذتها و راحتی های این زندگی چشم پولشی کنیم برای این کار بعضی «ریاضت» کشی ها ضروری خواهد بود، همانطور که یک ورزشکار، بخاطردستیابی به جایزۀ اصلی مسابقه، ساعتهای متمادی به انجام تمرینات جدی و طاقت فرسای ورزشی می پردازد؛ ما ایمانداران نیز، بایستی که بوسیلۀ تمرینات روحانی (خواندن کلام، شرکت در کارها و مجالس مقدس، دعا، پرهیز از گناه و غیره) بدنها و امیال و هوسهای خود را تحت کنترل روح القدس درآورده، خویشتن را جهت میدان مسابقۀ روحانی آماده سازیم. بیاد داشته باشیم که جایزۀ مسابقۀ روحانی ما، «فانی» نبوده بلکه در پایان، خداوند تاج غیر فانی را نصیب ما خواهد ساخت. در قرن اول میلادی، پادشاه یا حاکم به برنده مسابقۀ تاجی از برگ زیتون اهدا می کرد و قهرمان مسابقه مورد تشویق و تحسین تماشاچیان قرار گرفته، افتخاری بزرگ نصیبش می شد. ولی «تاجی» که ما مسیحیان دریافت خواهیم نمود از طرف خداوند خواهد بود و از سوی خدا مورد تشویق و قدردانی قرار خواهیم گرفت (انجیل متی ۲۵: ۲۱، ۲۳؛ ۲۵: ۳۱-۴۰)، عیسی مسیح «تاجی غیر فانی» بما خواهد بخشید، تاجی که تا ابد باقی خواهد ماند (به دوم تیموتائوس ۲: ۴-۵؛ ۴: ۷-۸؛ و یعقوب ۱: ۱۲
پولس رسول در اینجا می گوید که وی بدون هدف و بیهوده نمی دود؛ بلکه او به قصد بردن تاج غیر فانی، در میدانی که در پیش او معین شده است تلاش می کند. پولس نمی خواهد که آخرین فردی باشد که از خط پایانی می گذرد.
یکی از مسابقات ورزشی رایج در قرن اول میلادی، مسابقۀ مشت زنی بود. در اینجا پولس رسول از مثال مسابقات مشت زنی استفاده کرده، می گوید: مشت می زنم نه آنکه هوا را بزنم. یک قهرمان موفق مشت زنی هرگز ضربات مشت خود را برای زدن هوا هدر نخواهد داد، بلکه سعی می کند که حریف را هدف ضربات مشت خود سازد. با مشت در هوا زدن هیچ کس به پیروزی دست نخواهد یافت.
یکی از مسابقات ورزشی رایج در قرن اول میلادی، مسابقۀ مشت زنی بود. در اینجا پولس رسول از مثال مسابقات مشت زنی استفاده کرده، می گوید: مشت می زنم نه آنکه هوا را بزنم. یک قهرمان موفق مشت زنی هرگز ضربات مشت خود را برای زدن هوا هدر نخواهد داد، بلکه سعی می کند که حریف را هدف ضربات مشت خود سازد. با مشت در هوا زدن هیچ کس به پیروزی دست نخواهد یافت.
پولس رسول می گوید: تن خود را زبون می سازم و آن را در بندگی می دارم. در مسابقۀ روحانی که پیش رو داریم، بایستی خود را از هر جهت آماده سازیم. پولس دائماً در فعالیت و کوشش است. او خیمه می دوخت، تعلیم می داد، موعظه می کرد، رساله می نوشت، و از شهری به شهر دیگر سفر کرده، به عیسی مسیح بشارت می داد. او دایماً برای پیشرفت انجیل و بشارت کلام، کار و تلاش می کرد (اول تسالونیکیان ۲: ۹).
چگونه ممکن است که واعظ و مبشری چنان برجسته از جایزۀ خود محروم شود؟ چنین چیزی امکان پذیر است. مهم نیست که واعظ و یا شبان و معلم چقدر موفق و بزرگ باشد، همیشه خطر افتادن در دام تنبلی روحانی و محرومیت از جایزه وجود دارد. حتی کسانی که باعث هدایت بسیاری به مسیح بوده اند، ممکن است خود راهشان را گم کنند! چرا؟ زیرا که ما همه انسانیم و پر از خطا و غرور و مملو از انواع ضعفها می باشیم. حتی بزرگترین غولهای ایمان ممکن است که در دام تنبلی و تمرد و نافرمانی افتاده، تاج خود را از دست بدهند. بنابراین بیاد داشته باشیم که اگر رسولی بزرگ چون پولس، چنان با ترس و لرز درمیدان مسابقه می دود و تلاش می کند، مطمئناً ما که افرادی عادی هستیم، نبایستی از تلاش و کوشش دست بکشیم، بلکه همواره در پی یافتن تاج جلال کوشش نمائیم.
فیض و سلامتی از جانب پدر ما خدا و عیسی مسیح خداوند بر شما باد.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen