قرنتیان اول باب ۸
قربانی های بتها
۱ اما درباره قربانیهای بتها، می دانیم که همه‌علم داریم. علم باعث تکبر است، لکن‌محبت بنا می کند.
۲ اگر کسی گمان برد که چیزی می داند، هنوز هیچ نمی داند، بطوری که باید دانست.
۳ اما اگر کسی خدا را محبت نماید، نزد او معروف می باشد.
۴ پس درباره خوردن قربانیهای بتها، می دانیم که بت در جهان چیزی نیست و اینکه خدایی دیگر جز یکی نیست.
۵ زیرا هرچند هستند که به خدایان خوانده می شوند، چه در آسمان و چه در زمین، چنانکه خدایان بسیار و خداوندان بسیار می باشند،
۶ لکن ما را یک خداست یعنی پدر که همه‌چیز از اوست و ما برای او هستیم، و یک خداوند یعنی عیسی مسیح که همه‌چیز از اوست و ما از او هستیم.
۷ ولی همه را این معرفت نیست، زیرا بعضی تا به حال به اعتقاد اینکه بت هست، آن را چون قربانی بت می خورند و ضمیر ایشان چون ضعیف است نجس می شود.
۸ اما خوراک، ما را مقبول خدا نمی سازد زیرا که نه به خوردن بهتریم و نه به ناخوردن بدتر.
۹ لکن احتیاط کنید مبادا اختیار شما باعث لغزش ضعفا گردد.
۱۰ زیرا اگر کسی تو را که صاحب علم هستی بیند که در بتکده نشسته‌ای، آیا ضمیر آن کس که ضعیف است به خوردن قربانیهای بتها بنا نمی شود؟
۱۱ و از علم تو آن برادر ضعیف که مسیح برای او مرد هلاک خواهد شد.
۱۲ و همچنین چون به برادران گناه ورزیدید و ضمایر ضعیفشان را صدمه رسانیدید، همانا به مسیح خطا نمودید.
۱۳ بنابراین، اگر خوراک باعث لغزش برادر من باشد، تا به ابد گوشت نخواهم خورد تا برادر خود را لغزش ندهم.
مطالب زیر خلاصه ایی از تفسیر کاربردی میباشد
مسیحیان قرنتس، مدتها برسر این مطلب به جر و بحث پرداخته بودند و طوری رفتار می کردند که گویی در این رابطه، همه چیز را دانسته و علم کامل دارند. بعبارت دیگر، ایشان چون تصور می کردند که دارای «علم» هستند، در دام «تکبر» افتاده بودند. عده ای از مسیحیان قرنتس معتقد بودند که خوردن گوشتی که برای بتها ذبح شده است، بلامانع می باشد؛ درحالی که عدۀ دیگری از ایشان معتقد بودند که هرگونه تماس با گوشتی که برای بتها ذبح شده باشد، حرام است. هر دو گروه فکر می کردند که در مورد مسئله مذکور علم کامل دارند. این طرزتفکر باعث شده بود که ایشان به دانش خود غرّه شده و در این حین محبت به یکدیگر به دست فراموشی سپرده شده بود. پولس رسول تأکید می کند که بدون وجود محبت، علم باعث تکبر خواهد شد لکن محبت بنا می نماید (به اول قرنتیان ۱۳: ۲، ۸ در
شهر قرنتس، رسم بر این بودکه پس از آنکه حیوانی در معبد بتها ذبح می شد، کاهنان بتخانه، قسمتی از گوشت را برای خود نگاه می داشتند و مابقی گوشت حیوانات قربانی شده برای بتها را در قصابی های شهر بفروش می رساندند. لذا، تقریباً محال بود که بتوان گوشتی را که برای بتها قربانی نشده باشد درشهر قرنتس آن زمان پیدا کرد. سؤال ایمانداران قرنتس این بود، که آیا خریداری کردن و خوردن آن گوشت مجاز و حلال است یا خیر. جواب پولس رسول به این قرار است: می دانیم که بت در جهان چیزی نیست و اینکه خدایی دیگر جز یکی نیست. اگر بت چیزی نبوده و اهمیتی نداشته باشد، لذا فرق چندانی بین گوشت حیوانی که در راه بت سربریده شده و گوشتی حیوانی که صرفاً جهت خوراکی ذبح شده باشد وجود نخواهد داشت. پس خوردن و یا نخوردن آن گوشت، مشکل خاصی را در راه دینداری افراد ایجاد نخواهد نمود. پس پولس رسول در جواب به سؤال ایمانداران قرنتس می گوید خوردن آن گوشتها بلامانع خواهد بود (به اول قرنتیان ۱۰: ۲۵-۳۰ توجه به یک نکتۀ مهم در اینجا الزامی است و آن نکته اینست که خوردن گوشتی که برای بتها قربانی شده است با بت پرستی و پرستش ارواح شریر و شیطانی فرق دارد. خوردن گوشتی که برای بتها قربانی شده باشد، امری بی اهمیت و مجاز می باشد، زیرا که «بت درجهان چیزی نیست» ولی اگر، درحین خوردن گوشت آن حیوان، در پرستش واعمال پرستش پیروان آن بت شرکت کنیم، آنگاه مرتکب گناه بزرگی گردیده ایم (خروج ۲۰:۳-۶؛ رومیان ۱: ۲۵). اگر کسی فکر می کند که آن بت، الهه و یا روح شریری است، پس بهتر است از گوشتی که برای آن روح شریر ذبح شده است نخورید زیرا در آن صورت آن شخص، با خودرن از گوشت قربانی بت، درفکر خود، در پرستش آن بت سهیم گردیده و این عمل اشتباه و گناه می باشد.
اگر کسی فکر می کند که بت چیزی جز یک تکه سنگ و یا چوب بیجان نیست، و معنای خارجی ندارد، همچو شخصی آزاد است که از گوشت قربانی شده به بتها بخورد، زیرا که با خوردن گوشت، در پرستش آن بت شراکت ننموده و وجدانش را دچار زحمت و عذاب نخواهد نمود. ولی، در عین حال چنین شخصی بایستی مواظب باشد که آن گوشت را در مقابل برادر و یا خواهری که با خوردن گوشت تقدیم شده به بتها مخالفت می ورزد، نخورد. زیرا که درآن صورت باعث ناراحتی، رنجش و یا لغزش برادر و یا خواهر خود خواهد گردید. ما همیشه بایستی مواظب باشیم که نه تنها اعمالی را که صحیح است انجام دهیم، بلکه مراقبت کنیم مبادا انجام اعمالی را که در آن آزادیم، باعث ناراحتی و لغزش برادر و یا خواهر ضعیفترمان گردد. لذا اگر می توانی گوشت قربانی بتها را با خاطر و وجدانی آسوده و بی ملامت میل کنی، این کار را در خانۀ خود و بدون همهمه انجام بده تا مبادا خواهر و یا برادر خود را دچار لغزش نموده، برنجانی (به اعمال ۱۵: ۲۰ و۲۹؛ اول قرنتیان ۱۰: ۱۸-۲۲
بشری که از خدای واقعی و حقیقی دوری می کند، برای خود به ساختن بت خواهد پرداخت و برای همین است که پولس رسول می گوید که فی الواقع خدایان و بتهای زیادی وجود دارد. برخی از آنها «خداوند» نامیده می شوند و بعضی دیگر خدایان خوانده می شوند. برای عده ای بت (خدای) ایشان در آسمان است، و عدۀ دیگری بتهای خود را بر روی «زمین» داشته و پرستش می کنند. ولی هیچ کدام از این بتها، خدای حقیقی و یگانه نبوده، وهیچ کدام از آن خدایان، وجود خارجی ندارند.
ولی هرچند که بتها، خالی از حقیقت و پوچ می با شند، ولی دیوها و ارواح شریر بسیار حقیقی و واقعی بوده و خطر و قدرت و شرارت ایشان را نباید ناچیز انگاشت (اول قرنتیان ۱۰: ۲۰). این ارواح شریر و افرادی که در دام آنها افتاده اند، مردم را به پرستش و پیروی از بتها و خدایان دروغین ترغیب کرده و بدینوسیله سعی در منحرف ساختن افراد از پرستش خدای یگانه دارند. زمانی که شخصی برای بتی قربانی می کند، وی در واقع برای روحی ناپاک و دیوی شریر قربانی میگذراند. ولی نیّت بد قربانی کننده، گوشت را ناپاک نخواهد ساخت، آنچه از بیرون وارد انسان شود قدرت نجس ساختن ما را ندارد (به متی ۱۵: ۱-۲۰ است. پدر آسمانی، بواسطۀ پسرش عیسی مسیح، جهان را آفرید (به یوحنا ۱: ۳، کولسیان ۱: ۱۶
پدر، همچنین بواسطۀ عیسی مسیح، جهان را نجات داد (به یوحنا ۳: ۱۷و بالاخره، بوسیلۀ عیسی مسیح، پدر جهان را داوری خواهد نمود (یوحنا ۵: ۲۲).
برخی مسیحیان قرنتس، جهت نمایش استقامت و برتری ایمانشان و نشان دادن اینکه بتها چیزی نیستند و بنمایش گذاردن آزادی خود در مسیح، گوشت تقدیمی به بتها را در میان معابد و بتخانه ها می خوردند. ولی این کارایشان باعث سوء تفاهم و ناراحتی برادران دیگر گردیده بود. همچنین کار آنها از این جهت اشتباه بود که گمان می بردند که خوردن یا نخوردن گوشت قدرت ایمانشان را نشان می دهد. غذا برای بدن انسان مفید است، ولی خوراکی هیچ تأثیری بر روح و قلب و ایمان افراد باقی نخواهد گذاشت.
بهره مندی از آزادی در مسیح، مهمترین چیز نیست، بلکه مهمترین وظیفۀ ما محبت به برادران و همسایۀ خویش می باشد.
از خوردن گوشت، فقط بعنوان مثال از عملی که ممکن است باعث بنا و یا تخریب برادران ضعیفترگردد، استفاده گردیده است. البته، موارد بسیار دیگری نیز از این قبیل ممکن است پیش بیاید. بطور کلی باید این اصل را در نظر داشت که هرچند ممکن است انجام عملی بخودی خود گناه نباشد؛ ولی امکان دارد برادران و خواهران ضعیفتر را به هلاکت بکشاند. پس جهت محبت به برادران و بنای ایشان، بهتر است از برخی آزادیهای خود چشم پوشی نماییم.
فیض و سلامتی از جانب پدر ما خدا و عیسی مسیح خداوند بر شما باد.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen