مطالعه کلام قرنتیان اول باب ۴

مطالعه کلام  قرنتیان اول   باب ۴ 

رسولان، خادم هستند

 ۱ هرکس‌ ما را چون‌ خدام‌ مسیح‌ و وکلای اسرار خدا بشمارد.

 ۲ و دیگر در وکلا بازپرس‌ می شود که‌ هر یکی امین‌ باشد.

 ۳ اما بجهت‌ من‌ کمتر چیزی است‌ که‌ از شما یا از یوم‌ بشر حکم‌ کرده‌ شوم‌، بلکه‌ برخود نیز حکم‌ نمیکنم‌.

 ۴ زیرا که‌ در خود عیبی نمیبینم‌، لکن‌ از این‌ عادل‌ شمرده‌ نمیشوم‌، بلکه‌ حکم‌کننده‌ من‌ خداوند است‌.

سولان مسیح (۴: ۱-۱۳)

۱ پولس رسول می نویسد که هرکس ما را (پولس، اپلس، ودیگر رسولانرا) چون خدّام مسیح و وکلای اسرار خدا بشمارد. نکته ای که پولس رسول سعی در تفهیم آن دارد اینست که، رسولان و رهبران کلیسا، خادمین مسیح هستند و نبایستی به ایشان به چشم رهبر گروههای مختلف و دسته های سیاسی درون کلیسا نگریست. ایشان یک ارباب دارند و او عیسی مسیح است. همه کسانی که به عیسی مسیح ایمان آورده اند. درحقیقت خادمین مسیح می باشند. و اگر همه مانند خادمان و نوکران مسیح رفتار کنند دیگر تفرقه و خصومت ایجاد نخواهد شد (به انجیل متی ۲۳: ۸، ۱۰ 

رسولان وکلای اسرار خدا هستند. این «اسرار خدا» همانا طریق نجات و مژده نجات بوسیلۀ عیسی مسیح است. این «اسرار» زمانی از دیدگان عموم مخفی بود ولی اینک به معرض دید همگان نهاده شده و رسولان عیسی مسیح آن اسرار را برای کلیسا بازگو نموده اند (رومیان ۱: ۱۷؛ اول قرنتیان ۲: ۷). این «اسرار» به رسولان سپرده شده بود، و لذا رسولان وکلای «اسرار خدا» شمرده می شوند. وکیل کسی است که چیزی به او سپرده شده باشد. واگر شخصی طرف اعتماد قرار گرفته و چیزی به او سپرده شده باشد، باید که امین بوده، وظیفۀ خود را بنحو احسن انجام دهد. از آنجا که خدا پولس رسول را مورد اعتماد خود قرار داده و «اسرار» الهی را بدو مکشوف نموده است، پولس نیز با کمال وفاداری و جدیت، در جهت بنای بدن مسیح، هیکل روح القدس (اول قرنتیان ۳: ۱۶) یعنی کلیسای مسیح کوشش کرده، با موعظه کلام قرنتیان را بنا می کرد.

۳ پولس رسول، وظیفۀ رسالت خود را بنحو احسن انجام داده و سعی در بنای حزب و گروه خود نمی نمود. بلکه هدف او این بود که کارش مورد تأیید خدا قرار بگیرد (انجیل یوحنا ۵: ۴، ۴۴؛ غلاطیان ۱: ۱۰). به همین گونه، ما نیز نبایستی در پی کسب نام نیک و شهرت برای خود باشیم. البته بایستی از بدنامی پرهیز نمود! و بایستی تا حد امکان سعی کنیم که نام خود را از هر لکه و عیبی دور نگاه داریم زیرا که بدنامی ما باعث لکه دار شدن نام عیسی خواهد شد ولی اگر همیشه در پی انجام ارادۀ خدا کوشا باشیم، عنقریب است که از سوی جهان گناهکار مورد ملامت و حکم قرار بگیریم. در اینجا پولس رسول می گوید: اما بجهت من کمتر چیزی است که از شما یا از یوم بشر (دادگاه انسانی) حکم کرده شوم. بیایید نگران حرف مردم نبوده، با جدیت در راه انجام ارادۀ خدا کوشا باشیم. از آنجا که انسان هیچگاه از کلیۀ حقایق برخوردار نمی تواند بود لذا بشر هیچگاه نمی تواند قاضی خوبی باشد. از قضاوت کسانی که قدرت داوری صحیح را ندارد نباید ترسید لکن از سوی دیگر، خدا قاضی عادل و داور مطلق ماست، ما بایستی ارادۀ او را در نظر داشته باشیم، زیرا که اوست که در نهایت داور ما خواهد بود. به همین خاطر است که پولس رسول، بیش از آنکه برای سخنان مردم اهمیت قائل باشد، داوری خدا را در نظر دارد. پولس می گوید: بلکه برخود نیز حکم نمی کنم، یعنی او حتی به نظر شخص خود نسبت به کارهای خود نیز اهمیتی نمی دهد!
امتحان کردن خویشتن، کاری بسیار خوب و حتی ضروری است، ولی حکم کردن بر خود امری بی فایده می باشد. زیرا ما هرگز قادر به قضاوت صحیح چه در مورد خود و چه در مورد دیگران نخواهیم بود. بخاطر طبیعت بشریمان، در بسیاری از موارد با وجود تقصیرکاری، خود را تبرئه می کنیم (به اول قرنتیان ۱۱: ۲۸، ۳۱

 ۵ لهذا پیش‌ از وقت‌ به‌ چیزی حکم‌ مکنید تا خداوند بیاید که‌ خفایای ظلمت‌ را روشن‌ خواهد کرد و نیتهای دلها را به‌ ظهور خواهد آورد؛ آنگاه‌ هرکس‌ را مدح‌ از خدا خواهد بود.

 ۶ اما ای برادران‌، این‌ چیزها را بطور مثل‌ به‌ خود و اپلس‌ نسبت‌ دادم‌ به‌خاطر شما تا درباره‌ ما آموخته‌ شوید که‌ از آنچه‌ مکتوب‌ است‌ تجاوز نکنید و تا هیچ‌ یکی از شما تکبر نکند برای یکی بر دیگری.

 ۷ زیرا کیست‌ که‌ تو را برتری داد و چه‌چیز داری که‌ نیافتی؟ پس‌ چون‌ یافتی، چرا فخر می کنی که‌ گویا نیافتی.

۷ هر آنچه که داریم از سوی خداست. ما هیچ عطیه و برکتی که از خود ما صادر شده باشد، نداریم (البته بجز گناهانمان!) حال که همه چیز را از خدا یافته ایم، نبایستی که به این شخص و آن فرد فخر کرده و تکبر بورزیم.

 ۸ الحال‌ سیر شده‌ و دولتمند گشته‌اید و بدون‌ ما سلطنت‌ می کنید؛ و کاشکه‌ سلطنت‌ می کردید تا ما نیز با شما سلطنت‌ می کردیم‌. در این آیه، پولس رسول با لحنی آمیخته با تمسخر و طعن، طرز فکر قرنتیان را نسبت به خود و جهالت ایشان را مورد نکوهش قرار می دهد. خدا ایمانداران قرنتس را به برخی عطایای روحانی مبارک ساخته بود، ولی اینک رفتار ایشان به گونه ای بود که گویی از هر لحاظ کامل و از هر جیز بی نیاز شده بودند. ایشان به خود می گفتند «ما همه چیز داریم و به هیچ چیز و هیچ کس محتاج نیستیم». ایشان خود را پادشاه و سلطان می دانستند! ولی حقیقت این بود که آنها در فقر کامل روحانی بسر برده، از لحاظ روحانی اطفال ضعیفی بیش نبودند! (به اول قرنتیان ۳: ۱-۲؛ مکاشفه ۳: ۱۷ . آنها فقط در غرور و تکبر ثروتمند بودند!  چقدر در اشتباه بسر می بردند! در جایی که پولس و اپلس و دیگر رهبران، خود را عملۀ انجیل و کارگران و خادمین و غلامان محسوب می کردند، میسحیان قرنتس خود را پادشاه و سلطان قلمداد می نمودند! پولس با طعن به ایشان می نویسد که «کاشکه سلطنت می کردید تا ما نیز با شما سلطنت می کردیم». ولی پولس رسول هیچ تمایلی به سلطنت کردن نداشت، و با گفتن این حرف، وی صرفاً منتهای غرور و ندانم کاری قرنتیان را بیادشان می آورد. ۹ زیرا گمان‌ می برم‌ که‌ خدا ما رسولان‌ را آخر همه‌ عرضه‌ داشت‌ مثل‌ آنانی که‌ فتوای موت‌ بر ایشان‌ شده‌ است‌، زیرا که‌ جهان‌ و فرشتگان‌ و مردم‌ را تماشاگاه‌ شده‌ایم‌.

 ۱۰ ما به‌خاطر مسیح‌ جاهل‌هستیم‌، لکن‌ شما در مسیح‌ دانا هستید؛ ما ضعیف‌ لکن‌ شما توانا؛ شما عزیز اما ما ذلیل‌.

 ۱۱ تا به‌ همین‌ ساعت‌ گرسنه‌ و تشنه‌ و عریان‌ و کوبیده‌ و آواره‌ هستیم‌،

رسم رومیان این بود که فرد جنایتکار و محکوم به اعدام را از میان مردم وتماشاچیان عبور می دادند تا هر کس که ایشان را می دید، بر آنها لعنت و آب دهان انداخته، ایشان را مورد تحقیر قرار می داد. به عبارت دیگر، شخص جنایتکار عرضه می شد تا اینکه تماشاگاه جهان و مردم بشود. محکومین به اعدام، صلیب خود را که قرار بود بر آن آویخته گردند بر دوش گرفته، از میان تمسخر و آب دهان ولعنت و نفرین جمعیت تماشاچیان می گذشتند. عیسی مسیح هم به همین گونه صلیب خود را بردوش گرفته، در کوچه های اورشلیم و از میان جماعت تمسخر کننده گذر نمود (انجیل یوحنا ۱۹: ۱۷-۱۸). پیش از مرگ خود، عیسی میسح از همین مطلب استفاده کرده، به شاگردان خود فرمود: «هرکه خواهد از عقب من آید، خویشتن را انکار کند و صلیب خود را برداشته مرا متابعت نماید» (انجیل مرقس ۸: ۳۴). پولس رسول به قرنتیان می نویسید که وی و رسولان دیگر، نه تنها سلطنت نمی کنند، بلکه با ایشان مانند جنایتکاران و محکومین به اعدام رفتار شده و مورد لعنت و تمسخر دیگران قرار داشته اند و مردم را تماشاگاه شده اند (رومیان ۸: ۳۶).

 ۱۲ و به‌ دستهای خود کار کرده‌، مشقت‌ می کشیم‌ و دشنام‌ شنیده‌، برکت‌ می طلبیم‌ و مظلوم‌ گردیده‌، صبر می کنیم‌.

 ۱۳ چون‌ افترا بر ما می زنند، نصیحت‌ می کنیم‌ و مثل‌ قاذورات‌ دنیا و فضلات همه‌چیز شده‌ایم‌ تا به‌حال‌.

آیا پولس در این آیات، زبان به شکوه و شکایت گشوده است؟ خیر، او از کسی شکایت و گله نمی کند. برعکس، پولس خوشحال است که برای جلال مسیح و خدمت ملکوت او، مثل قاذورات (نجاستهای)این دنیا و فضلات همه چیز شده است (به انجیل متی ۵: ۱۰-۱۲؛ ۲۰: ۱۶؛ ۲۳: ۱۱-۱۲؛ انجیل مرقس ۹: ۳۵؛ فیلیپیان ۳: ۷-۸

 ۱۴ و این‌ را نمینویسم‌ تا شما را شرمنده‌ سازم‌ بلکه‌ چون‌ فرزندان‌ محبوب‌ خود تنبیه‌ می کنم‌. ۱۵ زیرا هرچند هزاران‌ استاد در مسیح‌ داشته‌ باشید، لکن‌ پدران‌ بسیار ندارید، زیرا که‌ من‌ شما را در مسیح‌ عیسی به‌ انجیل‌ تولید نمودم‌،

 ۱۶ پس‌ از شما التماس‌ می کنم‌ که‌ به‌ من‌ اقتدا نمایید. ۱۷ برای همین‌ تیموتاوس‌ را نزد شما فرستادم‌ که‌ اوست‌ فرزند محبوب‌ من‌ و امین‌ در خداوند تا راههای مرا در مسیح‌ به‌ یاد شما بیاورد، چنانکه‌ در هرجا و در هرکلیسا تعلیم‌ می دهم‌.

پولس می گوید که راههای من در مسیح، مطابق با آن چیزی است که درهر جا و هر کلیسا تعلیم می دهم. به بیانی دیگر، زندگی خصوصی و شخصی پولس مطابق با کلام و تعلیمی است که به دیگران می دهد و تیموتائوس برحقیقت این مطلب صحّه خواهد گذاشت. ممکن است که بعضی اعضای کلیسای قرنتس به پولس تهمت ریاکاری زده بودند و می گفتند که پولس رسول، خود به آنچه که وعظ و نصیحت می کند، عمل نمی نماید. ولی چون تمیوتائوس به آنجا برود، وی جانب حقیقت را گرفته به آن تهمتهای ناروا و شایعه های کاذبانه، پایان خواهد داد. پولس رسول در اینجا به یک نکتۀ دیگر نیز اشاره می کند و آن اینست که او به هر کلیسایی که برود، همان تعالیم را خواهد داد. روش کار پولس به این طور نبود که تعالیم انجیل را بنا به مصلحت وقت و مکان تغییر داده و برای خوش ساختن اعضای کلیسا، تعالیم انجیل را عوض کند. پولس رسول به هر جا که می رفت به یک نحو و به یک حقیقت سخن می راند. بیایید ما نیز از این شیوۀ کار پولس تقلید کرده و به او اقتدا نماییم! بیایید بوسیلۀ زندگی خود شهادت خوبی برای عیسی مسیح و سرمشق نیکویی برای ایمانداران ضعیفتر باشیم. بیایید مطابق سخنان و کلاممان زندگی کرده و همانطور که شعار می دهیم، به همان گونه نیز زندگی کنیم. وباشد که همیشه و درهرجا خواه مردم سخنان ما را قبول کنند و خواه بنای مخالفت را بگذارند، حقایق انجیل مسیح را با وفاداری کامل اعلام کنیم. ۱۸ اما بعضی تکبر می کنند به‌ گمان‌ آنکه‌ من‌ نزد شما نمیآیم‌. ۱۹ لکن‌ به‌ زودی نزد شما خواهم‌ آمد، اگر خداوند بخواهد و خواهم‌ دانست‌ نه‌ سخن‌ متکبران‌ را بلکه‌ قوت‌ ایشان‌ را.

 ۲۰ زیرا ملکوت‌ خدا به‌ زبان‌ نیست‌ بلکه‌ در قوت‌ است‌. ۲۱

 چه‌ خواهش‌ دارید آیا با چوب‌ نزد شما بیایم‌ یا با محبت‌ و روح‌ حلم‌؟

 رسولان واقعی، مانند پولس، قدرت خدا را بنمایش می گذارند. بوسیلۀ آیات، معجزات، علامات، و قوات است که شخص قادر به شناسایی رسولان واقعی مسیح خواهد بود (دوم قرنتیان ۱۲: ۱۲).زیرا ملکوت خدا به زبان نیست بلکه در قوت است. ما می توانیم به صدها موعظه گوش کنیم، و ساعتهای متمادی دربارۀ ملکوت خدا و زندگی مقدس و غیره صحبت و گفتگو نماییم ولی تنها بوسیلۀ قوت روح القدس است که می توان زندگی روحانی و مقدسی داشت.۲۱ بسته به رفتار آیندۀ مسیحیان قرنتس، پولس یا با چوب تأدیب، و یا با کلمات محبت آمیز و روح حلمبنزد ایشان خواهد آمد. حال انتخاب با کلیسای قرنتیان است! اگر رویۀ غلط ایشان و روح تکبر در میانشان ادامه پیدا کند، پولس با چوب بنزد ایشان خواهد آمد. همانند هر پدری، پولس رسول امیدوار است که قرنتیان توبه کرده، از کارهای بد خود دست بکشند. او نمی خواهد که بی جا از چوب استفاده کند. بلکه بسیار مایل است که با «محبت و روح حلم» بنزد آنها مراجعت نماید. ولی حتی اگر پولس، مجبور شود که با «چوب» بنزد ایشان برود، او «چوب تأدیب» را با محبتبکار خواهد گرفت. اگر پدری واقعاً نسبت به طفل خود محبت داشته باشد، هرگز تنبیه را از وی دریغ نخواهد داشت (به دوم سموئیل ۷: ۱۴؛ عبرانیان ۱۲: ۶  

 تفسیر کاربردی 

 فیض‌ و سلامتی از جانب‌ پدر ما خدا و عیسی مسیح‌ خداوند بر شما باد.